Wielkie Imperium Bizantyjskie

Asteroth

Tutaj będę zamieszczał krótkie opowiadanka. Nie będą miały nic wspólnego z tymi głównymi opowiadaniami. Oto pierwsza.

Dzieciak z czarnymi włosami

To było to! Ostateczne wyzwanie. Asteroth i jego grupka miała wejść pewnego domu i spędzić tam noc. Dom był ogromny, cały zbudowany z drewna. Podobno nikt tu nie mieszkał od ponad stu lat. Paladyn odwrócił się do Keldinora i Zandalora. Oboje mieli niepewny wyraz twarzy. Elf stał spięty a mag był jak zawsze zgarbiony. Uśmiechnął się do nich pokrzepiająco. Odwrócił się i pchnął drzwi. Drzwi były stare i nieużywanie. Bardzo strasznie skrzypiały. Cała trójka weszła do wielkiego bogato zdobionego i umeblowanego hallu. Zandalor nie zwracał na nic szczególnej uwagi natomiast Keldinor i Asteroth rozglądali się to na prawo i lewo patrząc na bogate meble, ornamenty i inne dowodna świetność tego miejsca. Nie wiedząc czemu paladyn czuł na plecach czyjś wzrok. Na wszelki wypadek zachował czujność. Weszli na piętro. Podłoga była stara i skrzypiała. Weszli to pierwszych drzwi jakie znaleźli. To była duża piękna sypialnia. Wszyscy postanowili, że tutaj zanocują. Mag otworzył swą bezdenną sakiewkę i zaczął wyjmować prowiant i inne niezbędne rzeczy.
- Keldinorze zostań tutaj z naszym magiem a ja pójdę pozwiedzać to niezwykłe miejsce.
- Uważaj na siebie czuję tutaj coś… złego.
- Taa… ja też to czuję. Na, ale gdybym coś spotkał…
Wymownie chwycił rękojeść miecza.
Wyszedł z pokoju. Zaczęło się już ściemniać i w domu stało się dziwnie ciemno. Chmury kurzu były jedynym znakiem ruchu. Asteroth lekko pobladł. Na zakurzonej podłodze były nie tylko ich ślady lecz… ślady bosych stóp biegnących w przeciwną stronę. Paladyn położył dłoń na rękojeści miecza i ruszył za śladami. Podłoga skrzypiała a martwa cisza powodowała nagłą nerwowość w paladynie. Wszedł do ciemnego korytarza. Łączył on się prostopadle z innym korytarzem tworząc coś na wzór T. Nagle w drugim korytarzu przeszła mała dziewczynka i zniknęła za rogiem. Paladyn potrząsnął głową pewien, że to tylko zwidy. Podbiegł do końca i zaczął rozglądać się za dziewczynką, ale nic nie zauważył. Nagle w pokoju na końcu korytarza usłyszał dziecięcy śpiew i odgłosy zabawy. Powoli podszedł do drzwi i nacisnął klamkę. Drzwi otworzyły się, ale pokój był pusty. Wszedł do niego powoli. Rozejrzał się ale nic nie było. Na korytarzu usłyszał ruch odwrócił się na czas by ujrzeć przebiegającą dziewczynkę z długimi czarnymi włosami i śmiejącą się. Szybko podbiegł do drzwi i rozejrzał się po korytarzu, był pusty…
- Co tu się dzieje do cholery…
Coraz bardziej nerwowy przeszedł jeszcze parę pomieszczeń zbadał niektóre rzeczy. Podczas obchodu jego domu miał jeszcze parę takich przypadków niektóre naprawdę go przeraziły. Gdy wrócił do pokoju ego przyjaciół oni delektowali się posiłkiem. Zjadł razem z nimi zastanawiając się czy nic im nie grozi. Potem położyli się spać. Sen był stosunkowo spokojny gdyby nie śniło mu się, że jakaś dziewczynka stoi w nogach łóżka i nie patrzy się na niego. Gdy wstali natychmiast się spakowali i wyszli z domu. Gdy byli na ganku Asteroth nagle przystanął i spojrzał się w okna. Przyjaciele spojrzeli się na niego pytająco a ten uśmiechnął się złośliwie i powiedział, że zaraz wraca i zniknął w domu.

Dziewczynka z długimi włosami stała w oknie obserwując jak wychodzą. Nie wiadomo czym była. Duchem… Demonem…. Jedynie mieszkała w tym domu i zabijała śmiałków wchodzących do tego domu. Gdy ci trzej weszli i jeden z nich się odłączył także próbowała go zabić, ale jakoś nie mogła. Stała tak nie wiadomo czy myślała. Ale popełniła jeden błąd. Nie zauważyła, że jeden z nich ten sam co sam zwiedzał dom zawrócił się. Nagle poczuła, że ktoś ją puka w ramię. Gdy się odwróciła zauważyła złośliwie uśmiechającego się paladyna, spadający miecz a potem klingę między oczami…

Koniec

Greyorn

Za dużo japońskich "horrorów", przecież ta historia to coś w rodzaju dziwnej klątwy. Jednak cóż, masz chyba jakąś obsesje na punkcie "dziewczynek z długimi, czarnymi włosami", jednak jak zwykle ciekawy i troche masakryczny koniec, czyli to co lubie.

Asteroth

Muahahahaha

Revan

hmmm.... to było... no cóż... ciekawe....
NO DOBRA! PRZERAŻAJĄCE! JUŻ W POŁOWIE PRZESTAŁEM CZYTAĆ BO ZACZEŁY MI SIĘ PRZYPOMINAĆ HORRORY TEGO TYPU!!!!! (ale przeczytałem do końca XD)
Asteroth daje 5+ za orginalność ale nie dam 6 bo masz pare błędów (się / się / się) kumasz chacunie? Very Happy

Gdybym to ja napisał bezbłędnie moja nauczycielka dała by mi max 3- (i to tylko dlatego że to właśnie JA napisałem ;-/)
(cholerna dziwka zapierdole ją kiedyś!!!!!)

Ale i tak mi się podobało Smile

Asteroth

Wiesz czasami błędów zauważyć się nie da

Asteroth

Nowa opowiastka tym razem Greyorn się ucieszy ^^.

Arcymistrz miecza

Stali tak na środku pagórka pod którym oddział rozbił obóz. Była noc. Jedni z największych bohaterów tej wojny. Jeśli nie najwięksi. Vales Shadowblade i Asteroth Wielki Paladyn. Asteroth obiecał pokazać Valesowi pewną sztuczkę.
- Teraz ci pokażę coś co niewielu umie. Bardzo rzadka umiejętność która przyda ci się w tej wojnie. Nauczę cię jak zostać arcymistrzem miecza.
- Ale to głupio brzmi. Wiem, że niektórzy mają niepospolite umiejętności, ale czy nie powinno się to nazywać mistrz miecza.
- Mistrz miecza umie tylko wywijać zwykłymi mieczami. To żadna sztuka nauczyć się walczyć. Ja zaś pokarzę ci coś co pozwoli ci pobić nawet największych mistrzów miecza. Potężny dar. Żeby go się nauczyć musisz pragnąć mnie pokonać jednak nie nienawidzić. Musisz wpaść w furię jednak być w pełni skoncentrowanym. Pokażę ci jak wydobyć magię z najzwyklejszego nawet miecza! Stawaj! Nadszedł dzień abyś mi pokazał swą moc!
Obaj dobyli mieczy. Asteroth dobył swego zwykłego jednoręcznego miecza z mithrilu który znalazł w Dolinie Paladynów. Jaki pierwszy zaatakował Vales. Pchnął Kościanym sługą lecz Asterotha już tam nie było. Ku wielkiemu zdumieniu Valesa stał za nim i lekko postukał go mieczem po ramieniu. Szybko się odwrócił i ciął Mroźnym Błyskiem w poprzek. Paladyn sparował go i wykonał błyskawiczny atak, który Vales wziął w nożyce obu mieczy. Wtedy paladyn nagle wyszarpnął miecz z uchwytu kling. Iskry poleciały i Vales instynktownie odskoczył.
- Pragnij mnie pokonać! Czyżbym miał ci dać zachetę?
Tym razem to paladyn zaatakował. Pchnął mieczem celując w żołądek. Vales natychmiast sparował jednym i ciął w szyję drugim. Druga klinga została sparowana sztyletem który nie wiadomo skąd znalazł się w dłoni paladyna. Asteroth odskoczył i obrócił się o 360 stopni prostując ramiona niczym jakiś śmiercionośny bączek ścinając pojedynczy kłos trawy który był na tyle wysoki by ostrza mogły go ściąć. O mały włos a trafiłby Valesa. Gdy skończył cisnął sztyletem w stronę Valesa a sam zaszarżował z mieczem. Przed sztyletem uskoczył a potem rzucił się w bok a następnie w przód i teraz stał za plecami paladyna. Kościany sługa mierzył w plecy Asterotha, ale ten odwrócił się błyskawicznie i sparował. A potem następny cios Mroźnego Błysku. W między czasie znalazł nawet czas na lekkie uderzenie płazem miecza w skroń Valesa. W tym momencie jedyne co Vales zapragnął to szybkie zakończenie pojedynku i pokonanie paladyna. Ku jego zdziwieniu jego ostrza nagle zaczęły się jarzyć na jasno błękitny kolor.
- Wiedziałem! Masz ten dar. Możesz stać się arcymistrzem miecza! Udało ci się! Spójrz w stronę obozu! Przyglądają się nam. Teraz pokaż im prawdziwą potęgę arcymistrza miecza!
Po tych słowach miecz Asterotha również zapłoną niebieskawą poświatą. Oboje rzucili się do szarży. Pierwszy do ciosu wystrzelił Kościany Sługa. Gdy zetknął się z mieczem paladyna posypała się kaskada iskier. Za nim poleciał Mroźny Błysk i również został sparowany i też posypały się iskry. Ich pojedynek trwał jeszcze parę ładnych godzin. A oniemiali żołnierze patrzyli jak na tle ciemnego nieba walczy dwóch tytanów oświetlonych błękitem ich mieczy i iskrami przy każdym sparowaniu. Potem ciosy zaczęły się stawać coraz szybsze, aż ruchy mieczy stały się tylko cienkimi smugami niebieskiego światła. Pojedynek skończyli dopiero o świcie.
- Zapamiętaj czego się tutaj nauczyłeś. Od teraz przywołanie magii twych mieczy będzie przychodzić ci o wiele łatwiej.
- Czemu nie używałeś tego wcześniej?
- Cóż już od wielu lat nie spotkałem wystarczająco wymagającego przeciwnika by używać moich arcymistrzowskich talentów. Ale jestem pewien, że w tej wojnie wkrótce pojawią się tacy. I to zarówno na twojej jak i mojej drodze…
Z tymi słowami spojrzał w kierunku Wielkiego Królestwa Oblivionu nad którym zawisły czarne chmury…

Greyorn

To jest, to jest... ZAJEBISTE, przez duże Z. Cholera, ładnie, napisał krótkie opowiadanie z moim bohaterem i już jest lepsze o moich opowiadań, cholera jasna! I, i..., nie wiem co dalej powiedzieć.

Asteroth

Asteroth

Nie jestem pewien tylko czy nie przekręciłem nazwy mieczy

Greyorn

Nie, raczej nie, przynajmniej ja tego nie widze, zresztą każdy co czytał to co ja tam nabazgroliłem to wie o co chodzi.

Asteroth

To może w rewanżu napiszesz kolejny rozdział.

Greyorn

Postaram się, ale zaciołem się w połowie, mój bohater elfom i krasnoludom przekazał wiadomość i postanowił udać się do Podmroku i przekonąc drowy do tej samej sprawy, i cholera nie wiem co dalej dać.

Asteroth

Napisz, że zabili go, ale udało mu się uciec

Greyorn

Tak, dobry pomysł. Vales właśnie miał zaatakować małego goblina, wyciągnoł miecze i ruszył naprzód... i potknął się o kamień, goblina ukradł mu wszystko, wyżarł mózg i zostawił gołego na drodze a on po 30 minótach zabił smoka gołymi rękami... i tak dalej.

Asteroth

No widzisz Very Happy

Jestem dla ciebie natchnieniem Wink

Greyorn

No BA!

Asteroth

Albo napisz, że zginął, ale wskrzesił go pewien boski paladyn, albo uratował go pewien elf...

Greyorn

Pożujemy, zobaczymy, ale po części to jest prawdopodobne...

Asteroth

Jeeeeeeeeeee

Revan

YEAH!!!! Asteroth to opowiadanie było lightowe i popiardowe! OBY TAK DALEJ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Cholera musze zacząć grać w Oblivion (bo jak się nie myle to wy z tąd to bierzecie nie?) (czy myli mi się to z Forggoten Realms?) (a może zrobiliście krzyżówke?)

Asteroth

Mój świat to raczek krzyżówka Forgotten Realms, Władcy Pierścienia, The Elder Scrolls i Gothica. (Ale te kontynenty leżą tak daleko, że tylko rózne potwory, nazwy broni się pojawiją, ale tak to raczej rzadko się o nich mówi). A jak uważasz, że to było dobre to przeczytaj te dłuższe opowiadania Wink

Revan

hehe bądź tak miły i poleć mi jakieś podobne do tego! Very Happy

Asteroth

Ale o co ci chodzi?

Revan

O ten tramwaj co nie chodzi (jołk)
O to czy mógłbyś mi podać tytuł jednego z dłuższych opowiadań które przypomina to co tutaj napisałeś! (kapishi? Cool

)

Asteroth

Najprędzej. Asteroth i Dolina PAladynów, ale szczerze mówiąc niech Greyorn ci poradzi. Z punktu widzenia twórcy to jego dzieła są zawsze idealne Wink

Revan

he
he
he

Asteroth

No o co ci chodzi tym razem?

Revan

o nic

Asteroth

Hmm...

Revan

Brymmmm!!!